Musimy mieć na uwadze, że w tym kontekście pod hasłem „węgiel” najczęściej kryje się nie tylko dwutlenek węgla, ale również inne gazy cieplarniane, które obok dwutlenku węgla są emitowane podczas produkcji przedmiotów, budowy budynków, pozyskiwania surowców i energii, przemieszczania się różnymi środkami transportu itp. Razem te gazy nazywane są ekwiwalentem dwutlenku węgla (CO₂e). Dzięki takiemu uproszczeniu jesteśmy w stanie ocenić ślad węglowy różnych procesów i przedmiotów.

Budżet węglowy (ang. carbon budget) – „maksymalna wielkość skumulowanej globalnej antropogenicznej emisji dwutlenku węgla (CO₂) netto, która z określonym prawdopodobieństwem spowodowałaby ograniczenie globalnego ocieplenia do określonego poziomu, z uwzględnieniem wpływu innych antropogenicznych czynników klimatycznych”[1]

CO₂e (ang. carbon dioxide equivalent) – ekwiwalent dwutlenku węgla. Jest to “uniwersalna jednostka służąca do pomiaru emisji gazów cieplarnianych, która odzwierciedla ich różny współczynnik ocieplenia globalnego. Określa stężenie dwutlenku węgla, którego emisja do atmosfery miałaby identyczny skutek jak dane stężenie porównywalnego gazu cieplarnianego. CO₂e jest wyrażane w ppmv.”[2]

Greenwashing (ang.) – jest to potoczne określenie na wywoływanie wrażenia, że dane rozwiązania są ekologiczne, ale w rzeczywistości mają jedynie wartość estetyczną lub marketingową i nie przyczyniają się do zmniejszenia emisji CO₂e.[3]

Offset węglowy (ang. carbon offset) – jest to „proces kompensacji pozostałego bilansu emisji dwutlenku węgla poprzez wkład, zwykle finansowy, w rozwiązania mające na celu redukcję emisji w innych miejscach. Zazwyczaj jest to realizowane poprzez tworzenie funduszy kompensacji emisji dwutlenku węgla, które następnie inwestują w energię odnawialną i inne środki redukcji emisji dwutlenku węgla”[4]

Sekwestracja węgla (ang. carbon sequestration, carbon capture & storage – CCS) – „proces polegający na wychwytywaniu dwutlenku węgla ze spalin oraz jego magazynowaniu, nazywany również sekwestracją dwutlenku węgla. Technologia ta ma na celu ograniczenie jego emisji do atmosfery.”[5]

Ślad węglowy (ang. carbon footprint) – „całkowita suma emisji gazów cieplarnianych wywołanych bezpośrednio lub pośrednio przez daną osobę, organizację, wydarzenie lub produkt. Jest rodzajem śladu ekologicznego. Ślad węglowy obejmuje emisje dwutlenku węgla, metanu, podtlenku azotu i innych gazów szklarniowych (cieplarnianych) wyrażone w ekwiwalencie CO₂. Miarą śladu węglowego jest tCO₂e – tona ekwiwalentu dwutlenku węgla”[6]

Wbudowany ślad węglowy (ang. embodied carbon) – czasem nazywany węglem wcielonym. „Emisja dwutlenku węgla podczas produkcji materiałów budowlanych, ich transportu i instalacji na miejscu, a także ich utylizacji po zakończeniu eksploatacji.”[7]

Węgiel operacyjny (ang. operational carbon) – „Operacyjne emisje dwutlenku węgla to emisje związane z energią wykorzystywaną do uruchomienia budynku po ukończeniu, w takich aspektach, jak ogrzewanie, chłodzenie, wytwarzanie ciepłej wody, oświetlenie, windy, komputery, ładowanie telefonów komórkowych, gotowanie i inne. W większości istniejących budynków zapotrzebowanie na energię jest zaspokajane poprzez spalanie gazu w kotłach lub wykorzystanie energii elektrycznej.”[8]

Węgiel w całym cyklu życia (ang. whole life carbon – WLC) – składają się na niego dwa czynniki: węgiel operacyjny oraz wbudowany ślad węglowy.[9] Ocena WLC budynku jest kluczowa do osiągnięcia zerowej emisji netto, omówionej poniżej.